"Ökumenn óku framhjá slysstað"

Það er þrennt sem vekur athygli við þessa frétt.

1. Hve lítil umferð er í Djúpinu að ekki skulu fleiri aka framhjá.

2. Að konan hafi ekki verið ekin niður og drepin sennilega heppin vegna 1. liðar.

3. Að MBL.IS gefi ekki möguleika á bloggtengingu. Ritskoðunaráráttan hefur greinilega ekki horfið með burtför Mattísar og Styrmirs.

Hvers virði er....

Hvers virði er "mannréttindaskrifstofa" á vegum stjórnvalda? Svar: Hún útvegar nokkrum gæðingum laun. Er hún þá einskis virði fyrir mannréttindi? Svar: Nei.

Hvers virði er "kirkjan" sem rekin er af Kínverska ríkinu? Svar: Hún útvegar nokkrum gæðingum laun. Er hún þá einskis virði fyrir kristni í Kína? Svar : Nei.

Hvers virði er fréttastofa sem rekin er á vegum stjórnvalda (RÚV)? Svar: Hún sér ríkisstjórninni fyrir áróðri og heldur almenningi í skefjum. Er hún þá einskis virði fyrir "fréttamennsku" ha!???

Fjármunum varið í einstök mannréttindaverkefni

En fyrir hverja eru þá borgir.

Að mínu áliti eru borgir og þorp fyrir manneskjur. Mætti samkvæmt eðli hlutarins halda að borgir og þorp væri handa stórsvínabændum fyrir gripi sína. Hvert sem litið er í nútíma byggingum blasa við mannfjandsamlegir kassar sem hver dregur háðulegt dár af næsta kassa. Efnisval og frágangur er með þeim hætti að ætla mætti að stórtónleikar væru í nánd og að húsin yrðu yfirgefin eftir helgina.

Ennfremur mætti halda að borgaryfirvöld hefðu látið halda alsherjarsamkeppni milli arkitekta til að minnast merkisdagsins 25. desember 2009 en þá eiga elskuð og virt hjón sína tívítugustu ártíð.

Borgir eiga ekki að vera söfn eða minnisvarðar

Jæja!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

60. gr. Stjórnarskrár Íslands " Dómendur skera úr öllum ágreiningi um embættistakmörk yfirvalda".

Þetta á líka sem betur fer um héradómstólanna.

Ríkissaksóknari með fullt sjálfstæði

Hreinn óþarfi

Í gærkvöld fylgdist ég með Kastljósaþætti þar sem Illugi Jökulsson og Salmann Tamimi ræddust við. Salmann hélt því fram að myndbirting blaðs hans af Múhameð hefði ekkert upplýsingagildi og væri óþörf. Illugi féllst á það, þegar stjórnandi spurði hvort hann hefði ekki getað sleppt þessu. Ég var svoldið hugsi.

Já var þessi myndbirting ekki bara óþarfi? Hvaða þörf er á svona myndbirtingum? Ég hugsaði meira. Var þetta blað ekki bara óþarfi líka? Sennilega.

Þegar ég fór að hátta spurði ég mig: Hvað ef að Illugi dytti niður dauður kl. 24:00??? Semsagt í dag fór ég til vinnu minnar með það í huga að Illugi Jökulsson væri ekki lengur á dögum, og sjá, það breytti mig engu, ég hafði hreint enga þörf fyrir Illuga. Svona má halda áfram. Þekktum við Guð ef Jesú hefði ekki komið fram? Vissulega Móses var búinn að kynna hann löngu áður. Þá er Múhameð ennþá óþarfari.

En það hafa oft komið "þarfir" menn fram sem hafa getað ákveðið hvað er þarfi og hvað óþarfi má þar nefna Stalín Komeni Hitler og fleiri og fleiri. Allir eru þessir menn dauðir og Jörðin snýst samt.

Stjórnmál/dómsmál 2.

Fallinn er enn einn stórfurðulegur dómur í "þvagleggsmálinu" og eins og fyrri daginn: ekki orð, engin umræða, ekki neitt. Fólk sem er með kjaftinn á gátt í öllum málum steinþegir þegar umræðan berst að lögfræði. Það er að vonum þegar löglærðir menn í landinu eru teljandi á fingrum sér hvernig er almenningur þá. ( Nefni báðar hendur til öryggis en réttara væri að tala um aðra höndina. ) : Rekstur málsins, sókn vörn og dómur er með þeim hætti að ætla mætti að hvergi hafi komið löglærður maður að. Dómarinn, kona auðvitað, leyfir sér að draga vörnina sundur og saman af háði sem er svo sem allt í lagi hefði það verið gert á réttum forsendum, af nógu öðru var að taka. Sakborningur hafði orðið fyrir harðræði lögreglu og "heilbrigðisstarfsmanna" sem aðeins hefði verið hægt að búast við í fasísku einræðisríki.

Um hvað héldu naktir fangar SS í útrýmingarbúðum Nasista þegar áður en þeim var vísað í gasklefann? Um kynfæri sín. Af hverju? Af því að þar býr stærsta og aðgengilegasta leyndarverund mannsins. Þangað ruddist svokallað heilbrigðisstarfólk með aðstoð nokkurra lögreglufanta á Selfossi. Þessir sömu fantar uppskera nú ríkulega frá systur í dómarastétt og lýðurinn þegir.   

Stjórnmál/dómsmál

Dómur Hæstaréttar í málinu Ríkislögreglustjóri gegn Skattrannsóknarstjóra er grundvallardómur og snýst um grunvallaratriði í samfélagi. Þar dæmir rétturinn með Garðar Gíslason í fararbroddi, trúr sínum húsbændum, að hér á landi skuli gilda vildar og valdahyggja hluta Sjálfstæðisflokksins, Framsóknarflokks  og Alþýðubandalags. Ömurlegt er að sjá Ingibjörgu Benidiktsdóttur í þessum afturhaldsfélagsskap. Betri grundvelli verður ekki skotið undir samstarf D&V lista í borgarstjórn. Dómurinn er, eins og títt er um dóma sem ganga gegn lögum og réttarheimildum, afskaplega langur. Þar er reynt að pakka hinni göddóttu valdahyggju inn í einfaldan silkipappír en gaddar hennar rífa pappírinn sem vonlegt er ekki síður en eyru úlfsins.

Þessi dómur er mikilvægari en REI málið. Þó er víst; þessi dómur verður ekki ræddur í Kastljósi ekki hjá Agli ekki á Alþingi ekki á blogginu ekki á meðal lögfræðinga eða nokkurnstaðar sem stjórnmálaslæpingjar eru saman komnir. 

Um "megrun" góð ráð.

Í Kastljósi áðan var viðtal við ágæta konu sem var heilsuhagfræðingur. Hún sagði að á Íslandi væru 90000 manns of feitir. Þessi umræða var gjörsamlega tilgangslaus, þessu verður ekki breytt.

Þegar ég var tíu ára voru fjórir menn með ístru í Önundarfirði. Þessir menn voru hrein viðundur. Fjörtíu árum síðar hef ég skoðað myndir af þessum sirkusmönnum og sé að þeir eru ekki feitlagnari en almennt gerist með karlmenn nú á dögum. Ég er viss um að tíu ára strákum finnst ístrulausir menn sömu viðundur og mér þótti ístrumenn vera á minni tíð.

Þessi offitufaraldur er kominn til að vera, eina breytingin verður til hins verra. Það er algerlega óþekkt að fólk hafi megrað sig, ég veit ekki um eitt einasta dæmi, ekki eitt, að fólki hafi tekist að megra sig og haldið því í fimm ár, svo tekið sé viðmiðun úr krabbameinslækningum. Eina ráðið sem mun duga er lyf og ekkert lyf hefur komið fram ennþá.

Skrælingjar..............

Í gær ætlaði ég að kaupa skrúfur hjá Sindra í Hafnafirði. Ég var ekki 100% viss hvar búðin væri, ég ek þangað sem ég hélt að búðin væri og viti menn þarna stendur þrístrent skilti merkt "Sindri".Ég sit í bílnum meðan einhver bullari hjá útvarpi Sögu  klárar langa setningu og vind mér út; og viti menn Sindri farinn og engin búð!!!!!!!!!! engin tilvísun hvar Sindra væri að leita. Þetta er aðeins hægt að bjóða Skrælingum. Ég sendi póst á sjö fyrirtæki með sömu fyrirspurnina, eitt svaraði.

Krónan og bónus eru sögð hafa verðsamráð. Þetta er aðeins hægt að bjóða Skrælingum. Ekki nóg með það: Eigendurnir eru svo miklir skrælingjar að þeir gætu haft verðið miklu hærra. Kunningi minn var að fara með móður sína í flug til Keflavíkur, það var orðið dimmt. Á undan honum ók bíll úr félagsskapnum SÁU (samtök áhugamanna um umferðartafir). Hann lýtur til hliðar og sér á vinstri hönd er tvöföld akbraut svo að hann fer framúr SÁU félaganum, skyndilega kemur bíll beint á móti, árekstri var ekki forðað, en honum tekst að forða banaslysi með því að aka útaf. Skoðun Vegagerðarinnar er: Af hverju getur fólk ekki haldið sig heima, þeim er nær sem eru alltaf að flækjast þetta.

Annað dæmi um skrælingjahátt eru dómar vegna brota á 217 og 218 gr. hgl. Þegar einn skrælingi lemur annan er langoftast sýknað. Ef að þið sjáið fjörtíu til fimmtíu ára gamla bíla í Kópavogi er ástæðan sú að fólkið var þar á ferðinni á sjötta áratuginum og hefur ekki ratað út úr bænum enn , merkingar eru bannaðar.

Ásæða þessa skrælingjaháttar er sú að þjóðin missti sjálfstæði sitt í hendurnar á  Sjálfstæðis og Framsóknarflokknum 1262. Síðan liðu 730 ár að mynduð var ríkisstjórn. Forsetsráðherrann var bæði óreyndur og drykkfeldur, utanríkisráðherrann sá sér leik á borði og hélt mjög að honum víni og gerði EES samninginn við Evrópubandalagið. Tíu árum seinna raknaði forsetsráðherrann úr rotinu og sá hvað gerst hafði, þjóðfélagið var að losna úr skrælingjahættinum slíkt mátti ekki gerast. Utanflokks"götustrákar" óðu uppi, skömmtunarkerfið var í uppnámi. Örvæntingin var slík að lögreglu, skattrannsóknarstjóra, samkeppniseftirliti og fjármálaeftirliti var beitt af forsetisráðherranum, en allt kom fyrir ekki.

Jón afhrak

  Á þjóðfélagströppunum í neðstu tröppu stendur Jón snikkari fjörtíu og sjö ára og horfir yfir torgið. Ístrumyndun er á byrjunarstigi. Af tröppunni má sjá þá sem vappa um torgið, þekktir barnaníðingar eru þar í meirihluta.Jón er fráskilin tveggja barna faðir eignalaus gjaldþrota atvinnulaus bótalaus hrakinn og smáður en með kosningarétt og í þeim flokki kjósenda sem flokkast sem “óstöðugt fylgi”.Jón hafði ekki séð fjórtán ára dóttur sína í sex mánuði, þá var hún stífmáluð í gallabuxum sem eins hefðuð geta verið málaðar á hana  hún var einnig í grunsamlega dýrum skóm. Móðir hennar hafði hringt í Jón og kvartað yfir að hún hefði ekki mætt í skólann lengi og lét fylgja í hæðnistón að hún hefði alltaf næga peninga og vissi ekki “úr hverjum hún hefði það”.Jón kynntist þessari konu tuttuguogþriggja ára að aldri þau hófu fljótlega búskap keyptu sér íbúð og síðar einbýlishús í Kópavogi. Jón er duglegur maður og þénaði mikið þessi ár við smíðar, þénustan var slík að hann frestaði að klára smíðanámið.En á tíunda áratuginum varð samdráttur. Ísskápurinn hjá litlu fjölskyldunni var tómlegur, aðallega var þar að finna sultu sósur og sardínur.Samdrátturinn kom fleirum í opna skjöldu, skattrannsóknarstjóra þótti tekjuleysi Jóns mjög frá líkindum og kallaði hann fyrir. Því miður var Jón ekki eins lipur í kjaftinum og hann var laginn í höndunum Málinu við skattayfirvöld lauk með sjö miljón króna áætlun. En Jón var ekki af baki dottinn. Hann arkaði með þumlungsþykka skýrsluna til endurskoðanda síns. Endurskoðandinn fletti bókinni og sagði svo: “Ég skal fara í þetta ef þú gerir upp skuldina við mig og borgar hundraðogfimmtíuþúsund inn á þetta”.Því miður gat Jón ekki einusinni gert upp skuldina og lét málið drabbast. Húsið var boðið upp og ungu hjónin stóðu á götunni með tvö börn. Skatturinn fékk eina miljón restin fór til annarra veðhafa. Tollstjóri fór fram á gjaldþrotaskipti á búi Jóns.Ekki var Jón af baki dottin hann fékk sér vinnu og íbúð til leigu. En það voru líka fleiri sem sátu enn á baki, Tollstjóri komst að því að Jón var farinn að vinna og gerði kröfu um að af launum skildi halda eftir þannig að Jón fékk lítið sem ekkert útborgað.Jón fór að vinna svart, konan sem var æ oftar klædd joggingbuxunum var orðin mjög óróleg út af stöðugum blankheitum og lét textann ganga á Jóni.Þar kom að Jón og konan skildu. Jón hefur átt marga ferðina á skrifstofu Tollstjóra skrifstofu atvinnuleysis skrifstofu félagsmála og skrifstofu lögmanna, allar hafa þessar skrifstofuferðir lokið með sama árangri, á tímabili hlustaði hann á útvarp Sögu eins og í von um að hjálpin kæmi þaðan.Gamall kunningi Jóns hringdi í hann á og bauð honum vinnu, hann var orðinn byggingaverktaki með fimmtíu manns í vinnu. Þar vann Jón í tvo mánuði. Eftir fyrsta mánuðinn fékk Jón útborgað fjögurhundruðogfimmtíuþúsund, hann var fljótur að eyða því en hvað gerði það til það var komið að næstu útborgun. Útborgun sú reyndist vera fjöguþúsundogfimmhundruð, hann áttaði sig ekki fyllilega á þessu, fjögurþúsundogfimmhundruð. Þegar hann fór að skoða launaseðilinn betur kom í ljós að þénustan var að vísu fjögurhundruðogsjötíuþúsund og mismunurinn hafði farið í gamla skatta. Jón ákvað að hella sér yfir launafulltrúan eins og að hún ætti sökina. Hann hringir á skrifstofuna og biður um samband við hana, “augnablik” er sagt hinumegin á línunni. Á meðan Jón beið kemur rödd í símann sem segir: “því miður er innistæða þín búin” og svo kom sónn og síðan búið.Jón hætti að vinna hjá kunningja sínum þetta var í vor og kosningaslagurinn á fullu. Jón frétti að Össur Skarphéðinsson hygðist leggja fram frumvarp um niðurfellingu gamalla skulda og hefði beðið Guð að hjálpa bönkunum ef hann kæmist til valda, en bankarnir vori löngu hættir að elta Jón. Eins og áður sagði var Jón kjósandi í flokki hreyfanlegs fylgis hann ákvað að kjósa Össur, en með því að kjósa Össur var hann líka að kjósa Jóhönnu hún hafði stranglega lýst yfir að ekki kæmi til greina að fella niður skuldir þeirra sem hefðu safnað þeim með atvinnurekstri. Því miður áttaði Jón sig ekki að þessu. Þannig virtist Jón standa utan við seilingu allra sem telja sig berjast fyrir einhverskonar réttindum, hann stóð fyrir utan mannréttindayfirlýsingu SÞ sem segir að allir eigi rétt til lífs eigna og frelsis. En enginn sóttist svo sem eftir fötunum hans eða lífi og engin bannaði honum för. Hann varð að sjá um sig sjálfur.

   Við útför Jóns voru mittisjakkar áberandi hjá körlum sumir höfðu gnúið feiti í hárið. Öldruð móðir hans sagðist ekki skilja í þessu. Konan fyrrverandi var í svörtum buxum og hvítri skyrtu, dóttirin var ekki áberandi máluð og starði fram, hún var ekki í dýru skónum.