Landsdómsmál

Mig langar til að henda nokkrum orðum á Landómshauginn á meðan mig syfjar.

Smkvæmt 14. gr. sjórnarskrár "getur Alþingi kært ráðherra". Þetta þýðir að mínu viti að Alþingi er þarna í stöðu kæranda en ekki ákæranda Alþingi fer ekki með ákæruvald. Þetta er skilningur "feðranna" sem eru höfundar lýðveldis Íslands. Þróun sakamálaréttarfars síðan hefur styrkt þetta álit og styrkt það mjög.

Alþingi er að sjálfsögðu frjálst að álykta um að ályktun um að kæra ráðherra sé afturkölluð, Alþingi getur líka ályktað að Jörðin sé flöt. Það mundi þó ekki breyta heimsmynd þeirri sem viðtekin er. Ákærandanum er frjálst að taka eða taka ekki mark á ályktunum Alþingis bæði varðandi að Alþingi dragi kæruna til baka og eins hitt hvort Jðrðin sé flöt.

Bregðist nú saksóknari Alþingis við ályktun Alþingis um að hætta saksókn er hún þar með búin að viðurkenna að hún er pólitískur sækjandi og þar með ofsækjandi. Þau eiga því bæði að víkja sem Ríkissaksóknari og vararíkissaksónari.

Niðurstaða:
Túlkunaraðferðin er: a) hvað segir stjórnarskrá, b) sakamálaréttarfar, c) þróun sakamálaréttarfars, d) lög um ráðherraábyrgð, e) lög um meðferð opinberra mála.

Ekkert af þessum atriðum réði afstöðu flestra eða allra þingmanna við umræðu og atkvæðagreiðsluna um frávísunnartillöguna. Það sýnir glöggt að Alþingi getur aldrei verið ákærandi í nokkru máli, til þess skortir það hæfi og mun ávallt skorta það hæfi..